د خټو خانک چې پکې یوه بله ګول کاسه جوړه وي، میږتون نومېږي.
پخوا چې فرج (یخچال) نه و، د شپې پاتې لاوڼ، غوښه او نور خواړه د بلې ورځې لپاره ساتل ګران کار و، ځکه مېږي به ورته وختل. نو په میږتون کې به يې اوبه واچولې او په منځ کاسه به يې د غوښې کټوه یا د پیو دیګچی کیښودل. کوم مېږي چې هغه کټوې ته د رسیدو کوشش کوو، په اوبو کې به لاهو شوو. سهار به بې شمېره مېږي په دغو اوبو کې مړه پراته وو.
میږتون یا میږتون هغه سوري یا سوړې ته هم وايي چې مېږي ترې را ووځې. ځینو شاعرانو دا د یو تشبیه په توګه کارولې دی، لکه ” ټوله شپه په میږتون تیرول” مانا دا چۍ په تکلیف کې کیدل دي.
زه په میږتون یمه څه غم کوې
ته لکه هوسۍ له ما نه رم کوې (سالک)
صفیه حلیم
د میږتون د تصویر لپاره د نذیر محمد نه مننه.
د خپریدو نېټه- ۱۴ اپریل ۲۰۱۷ م